Cauayan City, Isabela
Sinulat ni Precious Del Valle

“Nagmula ako sa pamilyang talagang napakahirap ang buhay. Anim kaming magkakapatid. Dumating pa ang pagkakataon na sa murang edad ay kinailangan naming magkakapatid na tumulong sa aming mga magulang sa paghahanapbuhay upang maitawid ang aming pang-araw-araw na pamumuhay,” pahayag ni Kapatid na Nelia Mabuti.

Mahirap man ang buhay nila noon ngunit hindi ito naging hadlang sa matibay na panghahawak nila sa kanilang pagka-Iglesia Ni Cristo at mga sinumpaang tungkulin. Dagdag pa niya, “Ang tatay ko ay pangulong diakono at ang nanay ko ay diakonesa. Salat man kami sa materyal na pangangailangan, ngunit pinalaki nila kami sa pananampalataya. Kahit naglalakad kami noon nang malayo, dahil wala kaming pamasahe, makarating lang sa gusaling sambahan ng lokal na kinatatalaan, ay ginagawa namin upang makadalo sa pagsamba at makatupad ng aming mga tungkulin.”

Sa tulong ng Diyos, payapa nilang naitawid ang kanilang pang-araw-araw na pamumuhay. Subalit naging mahirap para sa kanilang mga magulang na matustusan nang sabay-sabay ang pag-aaral nilang magkakapatid. Ayon kay Kapatid na Nelia, “Honor students kaming lahat na magkakapatid. Ngunit noong kami ay sabay-sabay nang nag-aaral, kinailangang magsakripisyo ang iba sa amin.” Napagpasiyahang pagtulung-tulungan ng kaniyang mga magulang at nakatatandang kapatid ang pang-araw-araw na gugulin sa pag-aaral ni Kapatid na Nelia sa kolehiyo.

Abala man sa mga pang-araw-araw na gawain ngunit mas pinagtalagahan ni Kapatid na Nelia ang higit na mahalaga—ang pagtupad ng kaniyang mga pananagutan sa Diyos. Pahayag niya, “Pagod man sa maghapon, hindi ako pumapayag na hindi ko matupad ang aking mga tungkulin. Kapag oras na ng pagtupad ng tungkulin at pagsamba, pakiramdam ko ay bumabalik ang lakas na nawala sa akin. At sa loob ng gusaling sambahan ay tunay na nararamdaman ko ang kapayapaan at kapanatagan ng loob.” Si Kapatid na Nelia ay mang-aawit at maytungkulin sa pananalapi sa Lokal ng Cauayan City, Distrito Eklesiastiko ng Isabela East.

Sa awa at tulong ng Diyos ay nagtagumpay si Kapatid na Nelia sa kaniyang pag-aaral at sa piniling karera, anupa’t di nagtagal ay nakatulong na siya sa pamilya. Mula sa pagiging guro sa pampublikong paaralan, siya ay naging Master Teacher, naging Principal, naging Education Program Supervisor, at ngayon ay tumatayong Assistant Schools Division Superintendent sa Schools Division of the City of Ilagan sa probinsya ng Isabela.

Ang nakamit na tagumpay sa buhay ay hindi inangkin ni Kapatid na Nelia na nagawa niya sa ganang kaniyang sarili lamang. Kinikilala niyang ito’y kaloob ng Diyos—nagbunga ang kaniyang lubos na pagtitiwala sa magagawa ng Diyos at sa aktibong pagtupad ng kaniyang tungkulin sa Kaniya. “Lahat ng ito ay biyayang galing sa Diyos. Nakamit ko ito sa pamamagitan ng tulong Niya,” kumbiksiyon ni Kapatid na Nelia.

Ang magagawa ng Diyos din ang pinanghawakan ni Kapatid na Oliver Francisco, isang pangulong diakono sa Lokal ng Cauayan City, noong malagay sa alanganin ang buhay niya at ng kaniyang pamilya. Ayon sa kaniya, “Naaalaala ko ang pagkakataon na halos kumitil sa aming buhay. Lumubog ang bangka na aming sinasakyan noon.” Ito ay nang sila ay tumupad ng tungkulin sa isang lokal na nasa tawid-dagat. Subalit dahil sa sama ng panahon ay nangyari ang sakuna.

Bilang tao, nakaramdam ng pangamba si Kapatid na Oliver at ang kaniyang sambahayan. Subalit, bilang kaanib at maytungkulin sa Iglesia na hindi napahahadlang alang-alang sa tawag ng tungkulin, ang sabi niya, “Nakasasagupa man tayo ng mga pagsubok sa buhay ay hindi tayo napadadaig sa mga ito. Ang Diyos ang nagligtas sa aming buhay.”

Ang ganitong mga tagpo sa buhay ng mga kaanib ng Iglesia ay lalong nagpapatatag ng kanilang pananampalataya at ng panghahawak nila sa magagawa ng Diyos sa kanilang buhay. “Kung dumanas man tayo ng mga pagsubok, mayroon tayong Diyos na nakahandang sumaklolo at tumulong upang huwag mapinsala ang ating buhay,” pahayag ni Kapatid na Oliver. “Ipagkakaloob Niya ang ating mga pangangailangan at puprotektahan Niya tayo upang tayo ay makapagpatuloy. Ang kailangan lang ay mamalagi tayo sa pagtupad ng ating mga tungkulin anuman ang dumating na hadlang.”

Lalong nagtumibay sa puso ni Kapatid na Oliver ang kahalagahan ng pagtitiwala sa Diyos sa pamamagitan ng pananalangin. Nananalig siya na sa pamamagitan ng mga pananalangin sa Diyos ay “naipahahayag [natin] sa Kaniya ang ating damdamin,” “nasasabi natin kung ano ang ating mga suliranin,” at “naihahabilin [natin] sa Kaniya ang ating mga sarili.”

Bagaman nakasasagupa ng iba’t ibang pagsubok at suliranin ang mga tunay na kaanib ng Iglesia, hindi sila manlalamig sa pagtupad ng kanilang mga pananagutan sa Diyos—na pinananaligan nilang kaloob Niya dahil sa Kaniyang pag-ibig. Pangako ni Kapatid na Oliver, “Anuman ang mangyari, ipagpapauna ko ang pagtupad ng tungkulin. Ano pa man ang aking maranasan sa mundo ay hindi ko bibitiwan ang aking tungkulin.”